Читать книгу Wybierz szczęście - Sonja Lubomirsky - Страница 122

Od początku rozdziału raz po raz używam słów: „duchowość” i „religia”.Jaka jest różnica pomiędzy jednym i drugim? Niewątpliwie sens tych pojęć w części się pokrywa, ale nie można postawić pomiędzy nimi znaku równości. Duchowość definiujemy jako „poszukiwanie świętości”, czyli znajdowanie sensu życia w czymś, co jest większe od nas samych. Ludzie uduchowieni, mówiąc o Bogu i sprawach wiary, używają słów takich, jak „święta moc” i „prawda ostateczna”. Religia również wiąże się z poszukiwaniem świętości, ale tu zwykle chodzi o zgłębianie strony duchowej w sposób formalny, w zinstytucjonalizowanym kontekście. Ponieważ ludzie uduchowieni w większości uznają się za religijnych, korzyści płynące z duchowości prawie nie różnią się od korzyści wynikających z wyznawania religii. Ludzie uduchowieni są szczęśliwsi, cieszą się lepszym samopoczuciem, lepiej radzą sobie ze stresorami, z większym powodzeniem zawierają związki małżeńskie, rzadziej sięgają po narkotyki i alkohol, są fizycznie zdrowsi i żyją dłużej od osób nieuduchowionych. Ludzie, którzy postrzegają świętość jako źródło miłości, które daje im wsparcie, gdy go potrzebują, są szczęśliwsi od innych.

Ci z nas, którzy nie wierzą w Boga, czasami poszukują świętości w zwykłych, przyziemnych rzeczach. Jeśli traktujesz swoją pracę jako powołanie (święte albo nieświęte), jeśli twoje dzieci są dla ciebie błogosławieństwem, jeśli miłość jest dla ciebie czymś wiecznym, jeśli wierzysz w świętość ciała, to znaczy, że nadajesz niektórym aspektom życia święty wymiar. Jak się okazuje, poszukiwanie świętości w różnych rzeczach daje motywację, sens i satysfakcję. Pary, które traktują swoje małżeństwa jak coś świętego, czerpią ze związków więcej satysfakcji i są w nie bardziej zaangażowane. Ludzie, którzy znajdują świętość w rodzicielstwie, lepiej wychowują swoje dzieci. Szczęśliwsi od innych są także studenci college’ów, którzy dążą do swoich celów, mając na uwadze „swoje byty duchowe” i wierząc w siłę wyższą (tj. żyjąc według zasad takich jak: „Pamiętam o duchowym sensie mojego życia” albo „Przeżywam każdy dzień tak, jak chciałaby tego siła wyższa”).

Duchowość dotyczy także tych z nas, którzy nie chcą się wiązać z żadnymi sformalizowanymi instytucjami religijnymi. Nie musimy chodzić do kościoła ani cerkwi. Możemy poszukiwać świętości na wiele różnych sposobów - przez medytację, modlitwę bądź nadawanie codziennemu życiu wymiaru duchowego.

Medytacja jest bardzo skuteczną techniką (więcej na ten temat piszę w następnym podrozdziale) wpływającą korzystnie na nasze zdrowie fizyczne i samopoczucie. Medytacja jest mantrą duchową wielu ludzi, którzy ją praktykują. Jedną z wielu korzyści płynących z medytacji jest to, że dzięki niej możesz nadać swojemu życiu wymiar transcendentalny.

Istnieje wiele rodzajów modlitwy, lecz najkorzystniejszym z nich jest modlitwa medytacyjna. To ten rodzaj modlitwy, w którym staramy się nawiązać kontakt z tym, co uznajemy za święte. Medytacja to czas spędzany w obecności Boga. Ludzie, którzy praktykują modlitwę medytacyjną, są generalnie szczęśliwsi i czują, że są bliżej Boga, niż gdyby modlili się w inny sposób, na przykład błagając Boga o łaskę i przebaczenie.

Wreszcie ludzie, dla których strona duchowa jest istotna, starają się doświadczać świętości w codziennym życiu, na przykład przez odczuwanie zachwytu i inspiracji, przez pełniejsze przeżywanie miłych chwil, przez zatracanie się w poczuciu bezgranicznej bożej miłości, przez wyznawanie wiary w siłę większą od pojedynczego ludzkiego bytu i przez nawiązywanie więzi z tym, co transcendentalne. Duchowy aspekt życia odczuwamy tym intensywniej, im dłużej nad tym pracujemy, zwłaszcza w chwilach jedynych w swoim rodzaju, takich jak na przykład narodziny dziecka.