Читать книгу Белорусский дневник – 2022 - Владимир Николаевич Кулик - Страница 10

Убачыў я тваю натуру,

Чароўны стан і воблік твой —

Пачуцці выбухнулі бурай,

І з той хвіліны сам не свой.

Гасподзь ствараў цябе як мару,

І пабажыцца я гатоў:

Твой бюст, тваю скульптуру твару

Не зможа вылепіць ніхто.

Твая пяшчота пэндзля варта! —

Яна ракой з душы цячэ,

І Рэпін не знайшоў бы фарбаў

Для таямніц тваіх вачэй.

Шкада, не чуў маэстра Моцарт! —

Магу аспрэчыць галавой —

Нікому больш не хопіць моцы

Пакласці ў ноты голас твой.

Твой воблік так паэтаў вабіць! —

У сэрцах іх гарачы хмель.

І Пушкін з Лермантавым, мабыць,

Пайшлі б адчайна на дуэль.

Тваю жаночую натуру

Не для мастацкіх мэт – о не! —

Не для карцін, не для скульптуры —

Стварыў Бог толькі для мяне.