Читать книгу Белорусский дневник – 2022 - Владимир Николаевич Кулик - Страница 5

І Дваццаць Першаму Стагоддзю

Бракуе мудрасці, на жаль,

Каб чалавецтва ў міры, згодзе

Глядзела ў сонечную даль.

Ах, Дваццаць Першае Стагоддзе!

Табе паверыў чалавек,

А ты, як чорт, сябе паводзіш:

Нясеш хваробы, войны, здзек.

Ты, Дваццаць Першае Стагоддзе,

Сцяжына ў глуш, а не бальшак?

Не людзі мы, а толькі зброддзе,

І не дамовімся ніяк?

Ох, Дваццаць Першае Стагоддзе!

Табе не брыдка ваяваць?! —

Смяротнай зброяй верхаводзіць,

Зямлю крывёю заліваць?!

Чым, Дваццаць Першае Стагоддзе,

Змываць свой сорам будзеш ты

За шкоду людзям і прыродзе —

За горы смецця, бруд вады?

Што, Дваццаць Першае Стагоддзе,

З сабою ў Вечнасць панясеш?

Той боль, які жыве ў народзе,

Не згубіш і не растрасеш!

О, Дваццаць Першае Стагоддзе!

Мы аслабелі, знемаглі…

Калі ты волатаў народзіш,

Якія спыняць гвалт Зямлі?