Читать книгу Uit die beek 2018 - Barend Vos - Страница 27

’n Tweede kans

Die woord van die Here het ’n tweede keer tot Jona gekom … (v. 1).

Die Here het darem maar baie geduld met ’n mens …

Almal ken die verhaal van die eerste keer toe Hy met Jona gepraat en hom aangesê het om na Nineve te gaan. Hoe Jona Hom aangehoor het, en toe gemaak het dat hy wegkom, so ver weg as wat hy kon.

Af na die hawe, áf na die skip se ruim waar hy gelê en slaap het toe die storm kom. En uiteindelik af in die see, tot onder in die groot vis se maag. “Rock bottom” kan jy maar sê.

Want dit is mos wat met ’n mens gebeur wat van God af vlug: Jy begewe jou op ’n afdraande pad, jy is gly-gly, plas-plas, op pad ondertoe.

Hoe ver kan jy vlug; hoe ver kan ’n mens van God af wegkom?

Klaarblyklik nie juis ver nie. Eintlik net tot by die plek waar Hy jou staan en inwag. Met ’n lat? ’n Sweep om jou weer tot op die regte pad te slaan?

Toe nie. Vra maar die skaap wat weggeloop het, die seun wat alles deurgebring en selfs ’n draai in ’n varkhok gemaak het. Hulle sal jou vertel wat verder gebeur het, hoe hulle toe nie hul verdiende loon gekry het nie. Inteendeel.

Alhoewel God se kinders so erg sukkel om sewentig maal sewe te verstaan, kan hulle darem iets van ’n tweede kans begryp. Of hoe? Kyk tog: Die hand wat opnuut na ons uitgestrek word, hou nie ’n karwats vas nie. Sy hande vou om jou, wegloper. Dit beduie, weer: Dáárnatoe, my kind!

____________________

Ek sal gaan, my Here en my God! Stuur my. Hierdie keer sal ek U hoor.