Читать книгу Uit die beek 2018 - Barend Vos - Страница 29

Toevlug

Vertrou altyd op Hom … stort julle hart voor Hom uit! (v. 9).

Hy sal nie knak onder jou gewig nie, Hy raak nie moeg vir jou swaar hart nie. Hy is ’n rots. Hy is jou toevlug as die ander wegkruipplekke – vriende, bure, familie, medegelowiges – nie opgewasse is teen die aanhoudende aanslae nie. Op Hom kan jy vertrou.

Só sê die psalmdigter. En ons weet presies waarvan hy praat.

God is by uitstek ’n wegkruipplek. Ons skuiling teen die stormwind én teen uitputting te midde van die ongelyke geveg teen hierdie wêreld se dwarswinde.

Dikwels is ons behoeftes nie so dramaties nie en verkeer ons nie sommer in lewensgevaar nie. Meestal wil ons bloot ’n bietjie wegkom van alles. Van die vele eise en verpligtings, van al die verwagtings en aansprake.

By wie sal ons dan gaan skuil? Is ons dan steeds by hierdie Rots welkom – al is ons nie deurentyd yweraars vir sy koninkryk nie en al werk ons nie heeldag in sy wingerd nie? Kan ons dan steeds by Hom gaan aanklop, al het ons ons nie vir sý saak afgesloof nie?

Jy is welkom! sê die mense wat weet. Nee, verseker hulle ons, Hy stel geen voorwaardes nie. Vertrou altyd op Hom, bevestig die digter. Altyd.

Wanneer het sy kind ’n groter behoefte aan daardie “altyd” as juis in die tyd dat die lewe jou van alle kante druk? Wanneer jou hart so vol is dat jy dit moet uitstort, en dan by iemand wat verstaan, en vas staan?

Hier is daardie Iemand! juig die psalmdigter. Hy was nog altyd hier vir jou.

____________________

En hier is ek, Here, my Rots! U moeë, bewerige kind. Ek kom kruip weg by U.