Читать книгу Каеннар сары иде - Хәсән Туфан - Страница 54

Какты бераз тормыш, сукты бераз,

Акыл да ул бирде, гыйбрәт тә.

Онытырга аны кирәктер дә –

Эзләр калган, эзләр йөрәктә.

Яралы мин. Һаваны мин, димәк,

Аз-маз гына, әйтик, чамалыйм.

Сылу сеңелем, чая энем, сезгә

Васыятьнедер, бәлки, язам мин.

Хет чукын син: тормыш – диалектик,

Тик аныңча гомер сөрәбез.

Йөрәкләрдә нинди байлык барын,

Җанлы ич без, барыбер сизәбез.

Юк, формаңны – тышкы якны түгел,

Эчтәлекне сакла, эчеңне!

Киләчәк ул китергәнне көтә,

Яратмый ул буш кул кешене.

Какты безне заман, сукты бераз,

Прививка да бирде гыйбрәткә.

Кагар, – абынма син, – китәр; эзе,

Тирән эзе калыр йөрәктә,–

Гыйбрәт булыр сиңа, кирәктә.