Читать книгу Ихлас тойгылар / Искренние чувства - Илдус Гыйләҗев - Страница 84

Карашыңны алма миннән берүк,

Синең якка тарта кашларым.

Тиктомалдан синме шырпы сыздың,

Ут кабынды, яна башладым.

Түзәм, түзәм! Китә генә күрмә,

Кем икәнең әйтмәм, кычкырмам.

Беләм бит мин – хисләр илендә дә

Зур ут чыга нәни очкыннан…