Читать книгу Казан – Мәскәү / Казань – Москва - Ленар Шаех - Страница 48

Башым тулы очы чыкмас уйлар.

Күзне йомам. Алда – караңгылык.

Тонык шәүлә яткан көн өстенә,

Нигә шулай, нигә караңгы нык?..

Кабызыгыз утны, кабызыгыз,

Кая кояш, кая ай гынам?..

Йолдызлар да сүнеп беткән мәллә? –

Караңгыда ялгыз кайгырам.

Кычкырамын, кайнар яшем тама

Салкын хаос, бушлык эченә.

Тавышымнан үз колагым тона,

Тартылса да кыл бар көченә.

Үзәкләрем өзелергә җитте,

Кабер кебек тып-тын, караңгы.

Берәр вакыт, дөм пәрдәсен ертып,

Сыңар йолдыз гына карармы?..

Башым тулы очы чыкмас уйлар…

Шәүлә яткан көнем өстенә.

Кичә янган кояш, йолдызларга

Төн сихерен кем соң өстерә?..

Күзне йомам. Алда – караңгылык…

Бер шырпы сыз бушлык эченә.

Ачынудан бәгырь, күңел сына,

Тартылса да җан бар көченә.