Читать книгу Казан – Мәскәү / Казань – Москва - Ленар Шаех - Страница 62

Зәңгәр сирин, дымлы һава,

Тышта җылы яңгыр ява.

Ә син сирин ышыгында –

Шундый рәхәт, ышык монда…

Җил-яңгыр да сиңа тимәс,

Күңелкәең иләс-миләс…

Янып-көеп йөргән чагың,

Чәчәк аткан сөю багың…

Зәңгәр сирин арасында

Моңсуланып каласың да,

Чәчләреңә сирин кадап,

Елмаясың күккә карап…

Кулларыңда – зәңгәр чәчәк.

Йөрәгеңдә яшәячәк

Мәхәббәтнең иң зурысы,

Сөенечнең иң олысы.

Иренеңдә – бәхет дымы,

Янәшәңдә – сирин сыны.

Офыкларны нурга манчып,

Шаян кояш тора качып…