Читать книгу Казан – Мәскәү / Казань – Москва - Ленар Шаех - Страница 50

Көннәр буе көтеп ятам

Синең шалтыратуны.

Туктат инде, эндәшмичә,

Җанны аптыратуны.

Ярый, бер төн йокламадым,

Бер төн өйдән чыкмадым.

Телефондагы сәгатьтән

Минутларны чутладым.

Кесә телефоным дәшми,

Бер тын-тавыш чыгармый.

Синең хәбәреңне көтеп,

Ничек түзәдер армый?

Шалтыратуыңны көтеп,

Йөрәкләрем сыза ич.

Ярый, мине кызганма да,

Телефоным – кызганыч.

Мине бер уйламасаң да,

Аны бер жәлләр идең…

…Кинәт телефон аркылы:

«Исәнме! Хәлләр?..» – дидең.