Читать книгу Сайланма әсәрләр / Избранные произведения - Нури Арсланов - Страница 45

Кайберәүләр минем яшькә җитсә,

Икеләнми сайлый «мич башын».

Тели икән, әйдә сайлый бирсен;

Минем – яшьлек, амур юлдашым.

Азмы җирдә тумый картайганнар?!

Син картайгач бер ту яңадан!

Олыгайган саен, хәят телим,

Мин яшәгән саен яңарам.

Табигатьнең иркен кочагында

Иркәләнгән җанвар сыман мин.

Хыял һәм дәрт дигән йөкләр артып,

Һәр көн саен юлга чыгам мин.

Читлектәге арысландай, күңел

Арлы-бирле килә, талпына!

Мин һаман да юлда – гүя бәхет

Һаман көтә таулар артында.

Сугыш бетүен, Идел диңгезләрен,

Айга кеше менүен теләдем…

Кабул булды бары да.

Күрелмәгән

Киңлекләргә инде төбәлдем.

Туар көнне шуңа көтеп алам,

Яңалыклар алып килер дим.

Һәр таң саен торып юлга чыгам –

Мин тумыштан бирле пилигрим.

Без бишектән кабергәчә юлда –

Күпме сират күпере үтәсе!

Юл газабы гүр газабы түгел,

Һаман килә гомер итәсе!