Читать книгу Сляза ляза - Павел Гаспадыніч - Страница 47

Па-над ночкаю, па-над рэчкаю

Зоркі спрытныя, срэбрам абмытыя,

Цалавалі бярозкі белыя, вочкі смелыя,

Думкі збалелыя, сэрцы сшалелыя…

Па-над ночкаю, па-над рэчкаю

Зоркі спаймалі невадам мары,

Позіркі душаў, самотных на сушы,

Кранутых аднойчы цудамі ночы…