Читать книгу Сляза ляза - Павел Гаспадыніч - Страница 59

Дарога мяне вывела да пячоры,

Ля якой сыкалі пачварныя гады:

Так карціла схавацца ад палячага сонца.

Але перш трэба пацалаваць змяю.

***

Агонь з нябёсаў, сэрца, прымі,

Дашчэнту ў пакутах і смазе згары.

Жыццё несупынна і ўслед за табой

Нехта ідзе, мой сябра, зірні!