Читать книгу Сляза ляза - Павел Гаспадыніч - Страница 52

калі лісце над крыжам пажоўкне

гэта будзе, напэўна, субота.

дзень калі ад сусвету ты вольны

і як восень – безабаронны

калі лісце над крыжам змярцвее

то надыйдуць, хутчэй, снегавеі.

дні, дзе холад дарэшты наспее

ў непрабудных абдымках Марфея.

калі лісця над крыжам ня будзе,

груганы завітаюць, не людзі,

да сірочай магілкі што ў смузе

лісцем цісне на вочы, на грудзі…