Читать книгу Сляза ляза - Павел Гаспадыніч - Страница 61

Глей, як алей, між дажджоў і завей.

Раз'юшаным ветрам

Нібыта сурвэткай

Свет атуляе, святло ахінае

Радзіму рачулак сваю пакідае.

Снегам прыветным у месяцы кветным

Красуе чароўна

Лунаючы ў чоўне

Вясна-паланянка, гуллівая панка,

Аздоблена часам увечары і ўранку.

А там у прыполлі стракатае волі

Нерушам веры

Як сцягам галеры

Паветрам духмяным красуюць аеры,

Узгадаваны завеяй і глеем.