Читать книгу Сляза ляза - Павел Гаспадыніч - Страница 55

Не Кракаў, не Варшава, не Залессе…

Гародня? Не… Не Беласток…

Вілейка мо? Ці Брэст? Палессе?

Ад Менску ўсё бярэ выток…

Не Вільні светач… Талін? Рыга?

Ці Прагі златай голас-звон?

Вясновай светлаю адлігай

На Менскі узыходзіш трон…

Адкуль? З чаго? Яны паўсталі,

Красой тваёй з’яднаны ў міг.

І Крэўным Знічам заблішчалі,

Як быццам Вечнасці уздых…

Ан не… І ўсё ж такі, канечне,

Радзімы светлае крыло

Варшаву, Кракаў і Залессе

Даруе мне сталічным сном.