Читать книгу Сляза ляза - Павел Гаспадыніч - Страница 63

У завеі тваіх валасоў

Адыйду, забудуся, знікну…

І пад бой хмарных думак-часоў

Праплыву шэрым лебедзем дзікім.

У вачах твайго сэрца – туман,

У руках тваех пекных – жар-птушка.

Не шукай ў мяне слоў – то падман,

Ды жыццё без цябе – болю стужка.

У завеі тваіх валасоў

Сціхне вецер блукання паэтаў…

Адыйду, адбягу ў цемрадзь сноў,

Незавершаным кветам санетаў…