Читать книгу Сляза ляза - Павел Гаспадыніч - Страница 49

Цяпло твае пальцы даруюць няўмела…

Я ганаруся пачаткам такім —

Ты зберагла маю душу і цела,

Я не раздзьмуў красы тваёй дым.

Седзячы побач, на поўні грудастай,

Мы назіраем за сэрцам жыцця…

Ты пацалункам празрыстым і ясным

Хмары сагнала з постаці дня.

Яркія знічы квітнеюць вясёлкай…

Я ганаруся пачаткам такім —

Ты мне заззяла Максімавай зоркай,

Я расквітнеў Рамансам тваім…