Читать книгу Su üzərində bahar - Rəfail Alı oğlu Tağızadə - Страница 26

Bu ikilik – bir ömrün

tükənən nəfəsidi.

Müharibədə məhv olan

taleyin son səsidi.

Sən əbədi susursan,

əlim-qolum quruyur.

Ağlaya da bilmirəm,

məni səndən alarlar,

bayırda düşmən durur.

İçimdən hey səs gəlir:

«Bu yerdə səsini ud».

Qaranlıq zirzəmidə,

bu qorxular içində

ulayır qara sükut.

Hər şey uçdu, hər şey boş,

sən yoxsan, … evimiz yox,

sən yoxsan, həyatım bomboş.

Qucağım yuyat yerin,

yuyur səni göz yaşım,

ay ömürlük sirdaşım.

Son mənzilimiz üçün

məzarı qazdırıram…

Mən səni öz yerində —

qəlbimdə basdırıram.