Читать книгу Su üzərində bahar - Rəfail Alı oğlu Tağızadə - Страница 38

Necə qıydın, İlahi,

necə qıydın gözələ?

Üzünə qırış saldın,

saçlarına dən saldın.

Necə qıydın, İlahi,

necə qıydın gözələ?

Hər qırışı görüncə

ürəyimə xal düşür.

Səbrim bir tikə olur,

köksümə ləkə düşür.

Qəribə bir kölgə var

qürub saçan üzündə,

dünya sönür gözümdə.

Necə qıydın, İlahi,

necə qıydın gözələ?

Bilirsən necə qorxur?

Dözə bilmir bu «dərdə».

Qorxur gözəllik bitə,

düşüb gözündən itə.

Güzgü əlində sınar,

hər kəs gözəli qınar.

Mənim gözlərimdəki

gözəllik itən deyil,

qurtaran, bitən deyil.

Bir onu bilirəm ki,

itməz onda gözəllik.

Yaş üstünə yaş gələr,

bitməz onda gözəllik.

İçindəki gözəllik,

bir az da üzə çıxar.

Üzü, gözü nurlanar,

daha da gözəl olar.

Gözlərim alovlanar,

baxışım sığallanar…

O, mənimtək düşünmür,

düşünmür eyyy, İlahi!

Qadınlar ayrı cürdü…

Qadın incidi, dürdü…

Görəsən mənim qədər

dərdini çəkən varmı

yerdəki mələklərin?

04.05.2016