Читать книгу Гомер биштәре / Котомка жизни - Роберт Әхмәтҗанов - Страница 36

Тәрәзәмдә кардан ап-ак челтәр,

яшел гөлләр кая үрмәләр?

Тәрәзәмдә ап-ак тропиклар,

тәрәзәмдә ап-ак хөрмәләр!

А, тойгылар! Җылы дулкын булып,

йөрәгемдә кабат терелгән.

Чирек гасыр шушы тәрәзәдән

алтын кояш миңа күренгән.

Рәсемнәрне карыйм: таныш йөзләр,

истәлекләр җанны җилкетә.

Мәхәббәтем, якты еллар язы,

килерсеңме, йә, кил, мин көтәм!..

Йә, кил инде! Мөлдерәмә күзләр,

җиңел чәчең йөзгә кагылсын.

Күрсәт әле миңа язлар ямен,

бокалларда шәфәкъ чагылсын!

Суыта алмас кышлар; синең хакта

тирән итеп уйдым хисемне.

Карлы тәрәзәләр… Салкын карга

бармак белән яздым исемеңне!

Әйтерсең без әле кавышу таңын

тау артында көткән ике кош:

Арабызда безнең ике яз бар,

иң кимендә әле – ике кыш…

Карлы тәрәзәләр гомермени –

кояш агызыр салкын яшьләрен.

Өй түремдә, ике теләк сыман,

ике тирәк торыр яшәреп!

Икебездә безнең ике ут бар,

ике сагыну, ләкин – бер бәхет.

Без мәңгелекмени? Тынса йөрәк,

икебезгә булсын бер ләхет!