Читать книгу Мәхәббәтле көзләрем / Осень, полная любви - Роберт Миңнуллин, Роберт Миннуллин - Страница 47

Пушкин белми яратмаган

Көзнең шушы мәлләрен.

Әйләндергән ул шигырьгә

Көзнең бар гамәлләрен…

Сыйдырган ул шигыренә

Көзнең бөтен ямьнәрен…

Ә көз үзе гомерләрнең

Җыйган бөтен гамьнәрен.

Алтын төсле сары көзләр

Сагышлы шатлык кебек.

Салкын төсле сабыр көзләр

Сагышлы картлык кебек…

Яфраклар да картайганга

Шулай коеладыр ул…

Карт шагыйрьгә генә, бәлки,

Шулай тоеладыр ул?..

Әллә инде моңсулыкны

Җилләрдә җилгәрәсе…

Күнегелгән иде көзгә,

Килми лә җибәрәсе…

Минем көзге сукмакларым

Яфрак белән түшәлгән.

Ул яфраклар, келәм булып,

Ничек шулай төшәлгән?..

Көзләрнең бу гүзәллеге

Күзнең явын алырлык.

Шушы гүзәллек эченнән

Гомер буе барырлык…

Пушкиннар заманында да

Көз шушындый булгандыр:

Бар табигать алтын кояш

Яктысына тулгандыр…

Заманалар үзгәрсә дә,

Көз ул һаман шул уктыр,

Көздә шул ук моңсулыктыр,

Көздә шул ук холыктыр…

Көз турында мин дә язам…

Көзләр бездә мең төсле…

Көзләрне мин дә яратам,

Пушкин яраткан төсле.