Читать книгу Мәхәббәтле көзләрем / Осень, полная любви - Роберт Миңнуллин, Роберт Миннуллин - Страница 84

Каеннарга кыш килешә,

Каеннар матур кышын.

Каеннарым нурга күмә

Күңелнең эчен, тышын…

Каеннар – кышкы агачлар,

Каеннар – кар төсендә.

Ак карлар да ак каеннар

Кышның бөтен төшендә…

Безнең якта таңнарны да

Ак каеннар аттыра,

Ак каеннар яктысыннан

Көннәр тизрәк яктыра…

Ә шулай да каеннар да

Көтәләрдер язларны…

Алар әле белми минем

Нинди шигырь язганны.

Әгәр белсәләр, яныма

Килерләр иде очып,

Алырлар иде уратып,

Йөртерләр иде кочып…

Күңелдә – каен аклыгы,

Җанда – каен җылысы…

Мин бит аларның шагыйре,

Мин – аларның җырчысы.