Читать книгу Wybierz szczęście - Sonja Lubomirsky - Страница 101

Dlaczego dążenie do celów jest tak ważne dla naszego szczęścia? Co dzieje się w głowie kogoś, kto nie ma w życiu żadnych istotnych marzeń ani celów? Taka osoba jest stracona, nie zmierza w żadnym konkretnym kierunku, nie ma bodźców do działania i nie widzi sensu w tym, co robi. Dlatego pierwsza i najważniejsza korzyść z dążenia do celów jest następująca: cele dają nam poczucie, że dokądś zmierzamy i że mamy kontrolę nad naszym życiem. Kiedy mamy cele, czujemy, że warto nad czymś pracować - czy to nad doskonaleniem talentu muzycznego czy nad wychowaniem dziecka. Jak napisał G.K. Chesterton: „Jest jedna rzecz, która nadaje wszystkiemu blask. To chęć odkrywania tego, co czeka na nas za rogiem”.

Po drugie, dążenie do ważnych celów podnosi naszą samoocenę, dodaje nam pewności siebie i pozwala nam czuć, że jesteśmy w czymś dobrzy. Na drodze do celu głównego osiągamy cele cząstkowe. Realizacja każdego celu cząstkowego to zastrzyk pozytywnych emocji. Wynikające z tego radość i duma są dla nas ważne nie tylko dlatego, że poprawiają nam samopoczucie, ale też dlatego, że motywują nas do kontynuowania rozpoczętej drogi. Pomyśl o najbardziej nieszczęśliwych ludziach, jakich znasz. Prawdopodobnie są apatyczni, znudzeni, pozbawieni aspiracji i motywacji, czy to do zmiany ścieżki kariery czy do wymiany mebli w domu. Niektóre cele wymagają żmudnej i ciężkiej pracy, ale satysfakcja, jaką daje osiąganie celów cząstkowych, jest warta wysiłku.

Po trzecie, dążenie do celów systematyzuje nasze codzienne życie i nadaje mu głębszy sens. Poukładane życie i systematyczne realizowanie celów jest dobre mimo powszechnego mitu Człowieka w szarym garniturze[2]. Dążenie do celów wymaga odpowiedzialności, dotrzymywania terminów i zorganizowanego działania. Umożliwia zdobywanie nowych umiejętności (np. kładzenia drewnianych podłóg) i zacieśnianie więzi z innymi ludźmi (np. chodzenie na zajęcia grupowe z obróbki drewna). Są to korzyści cenne dla prawie każdego, a zwłaszcza dla tych, którzy są już w jesieni życia, na przykład na emeryturze (i brakuje im poczucia celu oraz pracy, wokół której było zorganizowane ich życie). Te korzyści są szczególnie istotne również dla niepełnosprawnych i ludzi z problemami zdrowotnymi, którzy nie mogą robić tego, do czego przywykli. Jeśli znajdziesz się w którejś z tych sytuacji, dążenie do celu społecznego, kulturowego bądź innego da ci korzyści emocjonalne. A celów jest wiele. Możesz umacniać przyjaźnie i więzy rodzinne, uczestniczyć w wydarzeniach kulturalnych, gromadzić fundusze na cele dobroczynne albo zapisać się na jakiś kurs internetowy.

Po czwarte, wyznaczanie sobie celów pomaga lepiej zarządzać czasem. Zaczynamy od wybrania celu głównego (np. zwiedzić każdy kontynent świata). Następnie dzielimy go na cele cząstkowe (np. zaplanować podróż do Ameryki Południowej). A potem tworzymy plan czy też harmonogram realizacji tych celów (np. w wersji elektronicznej albo odręcznie, w papierowym notatniku). Systematyczne wyznaczanie celów upraszcza nam życie i poszerza zakres naszych umiejętności. Jeśli nie ułożysz sobie planów i nie będziesz wiedzieć, co masz robić, twoje życie może bardzo szybko rozpaść się na kawałki.

Niektórzy z nas zastanawiają się, czy w chwilach kryzysów życiowych da się kontynuować dążenie do wcześniej wyznaczonych celów. Badacze sugerują, że jest to nie tylko możliwe, ale też że realizowanie celów w trudnych okresach może nam pomóc w rozwiązywaniu naszych problemów.Jest to piąta korzyść z dążenia do życiowych celów. Oczywiście czasami dramatyczne i trudne sytuacje mogą wymagać porzucenia celów, gdy te stają się niewykonalne. Jeśli na przykład chcesz zostać instruktorem narciarskim albo studiować prawo na drogiej uczelni, to zdarzenia takie jak utrata zdrowia czy rodzinna katastrofa finansowa mogą zmusić cię do zrewidowania planów. Lecz gdy już zastąpisz stare cele nowymi, wyjdzie ci to na dobre.

Wreszcie, dążenie do celów często wymaga zacieśniania więzów z innymi ludźmi - nauczycielami, klientami, współpracownikami czy wspólnikami. Takie relacje mogą być same w sobie źródłem szczęścia. Jak pisałam w rozdziale 5, ludzie mają silną potrzebę przynależności do grup społecznych i potrzebę budowania relacji interpersonalnych. Więzi z innymi nie tylko nas uszczęśliwiają, ale też przyczyniają się do naszych sukcesów i pomagają nam przetrwać.