Читать книгу Wybierz szczęście - Sonja Lubomirsky - Страница 108

Który cel uszczęśliwia bardziej: podnoszenie stopy życiowej czy podjęcie nowego działania? Jak już wiemy i jak sugerują badacze, kiedy próbujemy zmienić nasze uwarunkowania życiowe (np. kupujemy duży telewizor, przeprowadzamy się w góry, zmieniamy współlokatorów na bardziej dbających o porządek), to gdy osiągamy taki cel, wprawdzie czujemy się szczęśliwsi, ale istnieje obawa, że ulegniemy hedonicznej adaptacji. Inaczej mówiąc, wszystko może się skończyć tak, że szybko przywykniemy do nowej sytuacji i zaczniemy pożądać jeszcze większego luksusu (np. będziemy dążyć do kupienia jeszcze większego telewizora, zaczniemy szukać domu w górach z lepszym widokiem albo będziemy się rozglądać za współlokatorem, który nie tylko dba o czystość, ale też nie słucha głośnej muzyki). I po co to wszystko? Tylko po to, żeby utrzymać szczęście na tym samym poziomie. Dążenie do celów „aktywnych” (np. wstąpienie do klubu wspinaczki górskiej, honorowe krwiodawstwo, poznawanie sztuki) pozwala nam nieustannie podejmować nowe wyzwania, wykorzystywać nowe możliwości i doświadczać bardzo różnych przeżyć. Zatem odpowiadając na moje pytanie: realizowanie celów „aktywnych”, które uznajesz za ważne, uszczęśliwia bardziej niż ogólnie pojmowane podnoszenie stopy życiowej. Aktywne działanie prowadzi do wielu pozytywnych zdarzeń, a więc regularnie daje nam nowe uszczęśliwiające bodźce.

Ken Sheldon i ja zbadaliśmy to zjawisko empirycznie. Poprosiliśmy uczestników naszego badania, żeby opisali po dwa cele, jakie w ostatnim czasie realizowali i osiągnęli. Pierwszy z celów miał być tym, który przyczynił się do poprawy sytuacji finansowej uczestnika (np. przeprowadzka do lepszego mieszkania albo nieoczekiwany wzrost dochodów), a drugi miał być związany z podjęciem nowego działania (np. uczenie się do egzaminu na studia albo czynienie w życiu dobra). Jak się okazało, uczestnicy o wiele częściej przywykali do zmian sytuacji finansowej niż do zmian wywoływanych podejmowaniem nowych działań. Po sześciu tygodniach uczestnicy byli wciąż uszczęśliwieni zarówno poprawą ich sytuacji finansowej, jak i pozytywnymi działaniami w ich życiu. Jednak po dwunastu tygodniach uszczęśliwiały ich już tylko podjęte działania. Jestem przekonana, że uczestnicy przywykli do pozytywnych zmian sytuacji (które po pewnym czasie przestały ich uszczęśliwiać), ale nie do nowo podjętych działań, tj. do dążenia do celów „aktywnych”. Pozytywne zmiany uwarunkowań życiowych wywierają skutek natychmiastowy, ale nietrwały. Podejmowanie nowych działań to coś, co umożliwia stały napływ pozytywnych odczuć i doświadczeń.