Читать книгу Gözlərimin işığında. şerlər - Vahid Çəmənli - Страница 34

Könül, qəm eləmə payız yetişdi,

Yaşıl yarpaqları soldurub gedər…

Süzər gül qoxulu şirin şərbəti,

Büllur badələri doldurub gedər

Tənha cığırları alar duman, çən

İçdikcə şəbnəmi məst olar çəmən;

Xəfif səhər mehi əsdikcə hərdən,

Ağappaq örpəyi qaldırıb gedər.

Həzin layla çalar payız suları,

Oyadar könüldə xoş duyğyları;

Yığar cəvərənə heyvanı, narı,

Alma budaqların yoldurub gedər.

Qızıl libasını geyinər meşə,

Bənzəyər zirvəyə qonan Günəşə,

Köçən durnalardan yamaca, döşə

Bəmbəyaz lələklər saldırıb gedər.

Açılar al – əlvan payız gülləri,

Bəzəyər təzədən bəyaz əlləri,

Axıdar düzlərə coşqun selləri,

Vahidi ürəkdən güldüb gedər…