Читать книгу Иж буенда кала эзләрем / Иж – моя колыбель - Чингиз Мусин - Страница 21

Туган җирдә эшләр беткән, имеш,

Табыннарда бары да җиткән, имеш.

Без бу җирдә көнне төнгә ялгап,

Бер мәгънәсез гомер иткән, имеш.

Бу замана бигрәк гаҗәп инде,

Кеше хәле кемгә хаҗәт инде.

Җир кешесе җирдә эшсез калу

Сәер инде, бигрәк мәзәк инде.

Агымсулар агар юлын табар,

Кеше гомере агымсудай агар.

Без китәрбез, безнең оныкларның

Тәрәзәсен нинди җилләр кагар?

Мин зур хаким булсам ил башында,

Ни кылырга үзем белер идем.

Дөньялыкта булган бар хөрмәтне

Иген игүчегә бирер идем.

Үгез җигеп, җирләр сөрдердек без,

Изге җиргә дога иңдердек без.

Үзгәрәбез, тизләнәбез, диеп,

Җир йөзендә кеше көлдердек без.

Заманалар әле үзгәргәнче,

Пенсиягә чыгып өлгердек без.

Икмәк булса, җыр да була, диләр,

Сәхнәләрдә кемнәр моңлана соң?

Кем уйлаган милли моңнарыбыз

Ят авазлар белән болганасын.

Торгынлыктан соңра күпме ара…

Тормыш гүя үз эзеннән бара.

Яраланып беткән замананың

Яралары балаларга кала.