Читать книгу Ná aan my hart - Christine Ferreira - Страница 15

Vir my is ontydige reën altyd ’n teken van God se genade. So asof Hy op ’n bestemde tyd die sluise van die hemel oopmaak om my te herinner aan ’n vervulde belofte, of aan die matelose seën wat Hy oor ons uitstort.

Ek en Johan woon die NG-gemeente Moreletapark se eerste diens in die nuwe imposante Woodlandsgebou by. Die opwinding is groot oor die inwyding van dié nuwe kerkgebou met sitplek vir meer as seweduisend mense. Die ruim parkeerterrein is reeds vol toe ons daar aankom. Die groot baksteengebou met die wit kruis op die dak troon triomfantelik voor ons. Binne vind ons sitplek op die tweede balkon. Onder is dit klaar stampvol.

Waar die stroom kom, sal alles lewe

-Eseg 47:9

Dis byna tyd vir die diens om te begin, maar die mense bly instroom. Soos in die kerk in my kleintyd dra die kerkraadslede ekstra stoele in. Later is selfs die paadjies vol. Die tema van die preek tref my diep. Daar word gepraat oor die stroom van lewende water wat in Esegiël se visioen in hoofstuk 47 uit die tempel tot in die Dooie See vloei. Alles wat dood was, word hierdeur weer lewend gemaak. Dis toe ds. Dirkie van der Spuy vertel hoe dit die vorige aand saggies begin reën het terwyl die gemeente van hul ou kerkgebou na die nuwe gebou gestap het, dat die trane in my oë opwel. Ook hiér is die reën ’n teken van God se genade.

Toe ons ná afloop van die diens buite kom, bol die wolke donkergrys. Dit het intussen weer ontydig begin reën.

Here, dankie vir die seën van reën. Laat strome lewende Water vandag ook deur my vloei.