Читать книгу De complete werken van Joost van Vondel. 2 - Joost van den Vondel - Страница 14

De sture Boreas116 wel sterkelijk beweerde,

Dat hij de schoone Zon in mogendheid passeerde;

Zulk roemen Fœbo117 docht een al te groote spijt,

Fluks dagende overzulks118 den blaas-kaak uit ten strijd.

De Noord-wind was gereed, liet zich ter plaatsen119 vinden,

En snorkte, dat hij was de sterkste van de winden.

Zij maakten een verdrag, de een voor en de ander naar120,

Te proeven hare kracht op eenen reizenaar.121

De bulderaar began122, en blies met volle kaken,

Wierp eike-boomen om en hoog-gerezen daken.

De reiziger terwijl hield zijnen mantel vast,

Spijt wat hij blazen mocht, wel stijf om 't lijf gepast.

De wind, na lang geruisch, niet123 ziende te vermogen,

Gaf oorlof, dat de zon nu ook haar kracht mocht toogen;

De Zon, die zoetelijk uit 's Hemels gouden dak,

Op 't hoofd des reizenaars met heete stralen stak,

Dat, zwetende ademloos, zijn kleedren hem verdroten,

En zich124 van 's mantels last genoodzaakt was t' ontblooten.

Gij, die te streng regeert, leert wat een macht, vermengd

Met reên125 en zachtigheid, al nuttigheid toe-brengt.

Gematigd' heerschappij onbuigelijken lieden

Veel dragelijker valt, als al te streng gebieden;

't Gemeene volk, dat haat een al te korten lijn,

't Wil liever zacht geleid, als hard gedwongen zijn.