Читать книгу De complete werken van Joost van Vondel. 2 - Joost van den Vondel - Страница 4

Het slaafsche lastbaar64 peerd, afwijkende te verre

Van 't rechte wagen-spoor, geraakte met zijn kerre65

In 't diep van een moeras en slibberigen plas,

Alwaar 't bijna versmoord en heel verzopen was.

De voerman al vergramd, zijn geesel-zweep doet klassen66,

En roept: "o kreng! ontslaat ons d' afgrond der morassen."

Het ongelukkig dier trost wat het trossen mag,

't Hijgt bijkans ademloos en voelt vast slag op slag;

Ten laatste spreekt het dus: "O beudel! wilt u schamen,

Dat gij zoo armen guil67 (als ik) slaat 't lijf vol stramen,

Daar ik mij zelf niet spaar, maar hale tocht op tocht68,

Op dat ik uit dees' gracht op 't droog geraken mocht."

"Zacht (zegt de voerman) zacht! zult gij mij wederstreven?

Ik zal u stokken-brood in plaats van haver geven!"

Zoo sprekend hij den zweep rept met een groot geraas,

En touwt69 het taaye vel van 't mager honden-aas.

Onzalig is het land, daar van een woest, verwaten,

Ondraaglijk wreed tyran verheerd zijn de onderzaten.

Hij zuipt haar 't vleesch en 't bloed, en knaagt tot op 't gebeent

't Versteken70 overschot der schameler71 gemeent.

En zoo daar iemand kikt, die moet (wat boozer72 plagen!)

Een driemaal zwaarder juk als ooit voor henen dragen.