Читать книгу Wolność emocjonalna - Judith Orloff - Страница 140

Ludzie ogarnięci lękiem i zmartwieniami często mają w sobie wewnętrznego poganiacza niewolników, który za nic nie chce dać za wygraną. Chodzi o tę część naszego „ja”, która nie potrafi zrezygnować z pracoholizmu, wiecznego pośpiechu i gnania na oślep aż do utraty tchu. Jeżeli nie spędzisz w pracy dziesięciu godzin, ogarnia cię lęk. Odprężasz się na chwilę i już dopada cię poczucie winy. To samo dzieje się, kiedy choć na moment odrywasz się od pracy lub zaczynasz zajmować się własnymi problemami emocjonalnymi. Dla twojego umysłu spokój jest synonimem winy – musisz uświadomić sobie fakt istnienia tej zależności, a następnie doprowadzić do jej eliminacji. Wewnętrzny poganiacz niewolników nie zna litości. Jeżeli w porę go nie zatrzymasz, za pomocą lęków doprowadzi cię do stanu fizycznego i emocjonalnego załamania. Aby odmienić oblicze własnego lęku, ściągnij cugle poganiaczowi – zacznij traktować samego siebie z większą życzliwością, obniż poziom napięcia, zaplanuj regularne przerwy w celu odstresowania się. Kiedyś, kiedy kontrolę nad moim życiem sprawował tymczasowo mój wewnętrzny poganiacz niewolników, przyśniło mi się, że zbił się jeden z moich ulubionych kubków, taki z napisem TAŃCZ – ŚPIEWAJ – BAW SIĘ. Zmartwiło mnie to, bo nie miałam z czego pić herbaty. Po przebudzeniu zrozumiałam przesłanie tego snu: powinnam się więcej bawić i mniej się stresować, bo w przeciwnym razie ja też mogę się rozpaść na kawałki. Ty też powinieneś zapanować nad swoim wewnętrznym poganiaczem niewolników. Jeżeli chcesz zachować spokój, musisz nauczyć się słuchać jego głosu i z empatią mu odmawiać.

W pracy z pacjentami koncentruję się przede wszystkim na eliminacji związku między pracoholizmem a poczuciem własnej wartości. Z punktu widzenia naszego społeczeństwa obniżanie tempa i przeznaczanie czasu dla siebie nie jest cnotą. Tymczasem właśnie takie rozwiązanie proponuje energopsychiatria. Trzeba też podkreślić, że jeżeli wewnętrzny poganiacz niewolników został stworzony przez rodzica lub osobę, która była dla pacjenta wzorem w okresie dorastania, ten fakt trzeba sobie koniecznie uświadomić, aby uwolnić się od niekorzystnych skutków warunkowania. Zawsze tłumaczę moim pacjentom – a teraz tłumaczę tobie – że istotą wolności emocjonalnej jest odnalezienie własnej wartości poprzez miłość. Czasami trzeba uszanować własne potrzeby energetyczne, zrezygnować z pracy po nocach lub poinformować rodzinę, że potrzebujemy chwili wytchnienia. Okazywanie troski samemu sobie to wyraz szacunku dla własnego „ja” i doskonały sposób na uciszenie wewnętrznego poganiacza niewolników.