Читать книгу Wolność emocjonalna - Judith Orloff - Страница 142

 Żyjesz w przekonaniu, że musisz być zawsze doskonały, żeby zasłużyć sobie na sympatię lub uznanie.

 Z trudem akceptujesz kompromisy i niedociągnięcia – zarówno własne, jak i innych.

 Twój dom wiecznie świeci czystością, przecież w każdej chwili możesz spodziewać się gości.

 Zawsze musisz wyglądać doskonale – nawet jeśli jedziesz tylko do myjni.

 Jeżeli podczas egzaminu czy oceny nie uzyskałeś najwyższej możliwej noty, postrzegasz swój wynik jako porażkę.

 Jeżeli powiesz lub zrobisz coś, czego potem żałujesz, nie jesteś w stanie ani naprawić swojego błędu, ani sobie wybaczyć.

Aby osiągnąć wolność emocjonalną, musisz wrócić myślami do swoich pozytywnych cech i skupić się na tym, za co powinieneś być losowi wdzięczny. Przestań się nad sobą znęcać. Nie ma nic złego w dążeniu do doskonałości pod warunkiem, że potrafisz okazać wyrozumiałość – tak sobie, jak i innym. Podczas terapii stosuję dwie metody walki z perfekcjonizmem. Pierwsza metoda polega na tym, że radzę moim pacjentom, by przestali wywierać na siebie presję – by zaczęli wyznaczać sobie realistyczne cele i cieszyć się z osiągniętych sukcesów. Na przykład pacjentce, która nigdy nie mogła uporać się ze wszystkimi punktami na niekończącej się liście rzeczy do zrobienia, poradziłam, by każdego dnia wyznaczyła sobie tylko dwa zadania i by potem pochwaliła samą siebie za ich udaną realizację. Takie rozwiązanie opiera się na behawioralnej metodzie stopniowego ograniczania nadmiernie wygórowanych oczekiwań i kształtowaniu umiejętności prowadzenia pozytywnego dialogu z samym sobą. Druga metoda zakłada poszukiwanie przyczyny perfekcjonizmu oraz opracowanie metody przeprogramowania związanych z nim zachowań. Być może rodzice kreowali perfekcjonistyczny obraz sukcesu. Być może nauczyciele nie tolerowali nawet najdrobniejszych błędów. Być może pacjent nigdy nie zetknął się z nikim, kto byłby życzliwy względem samego siebie. Dzięki takim rozważaniom można dotrzeć do źródła perfekcjonizmu, a następnie rozpocząć proces zastępowania go nowymi przekonaniami i zachowaniami. Dopóki nie uświadomimy sobie przyczyn występowania zjawiska perfekcjonizmu, skłonni jesteśmy przyjmować go jako rzecz zupełnie normalną. W takiej sytuacji wyznaczanie realistycznych celów, dzięki którym można by wyleczyć się z pracoholizmu lub nadmiernej skrupulatności, może wydawać się rozwiązaniem nie do przyjęcia. Dlatego powinieneś postarać się zrozumieć perfekcjonizm, poznać jego przyczyny i zacząć wreszcie okazywać sobie samemu współczucie. Dopiero wówczas będziesz mógł faktycznie coś zmienić. Nikt z nas nie jest doskonały, na tym polega piękno bycia człowiekiem. Chciałabym, żebyś spróbował spojrzeć na życie z takiej właśnie perspektywy. Łatwiej ci będzie osiągnąć spokój, jeżeli nauczysz się akceptować samego siebie i tolerować własne słabości.