Читать книгу Еракка китеп кара = Взгляни издалека - Мөдәррис Әгъләмов - Страница 48

Керде көзләр… Сукмак читләренә

Сыдырылган канат сибелде.

Биктимер карт өе тирәсенә

Сибеп китмәсәләр соң инде?!

Ничек кенә күзгә чалынды да

Йөрәк әрнүләрен кузгатты.

Ул карчыгын гүя соңгы юлга

Тагын бер мәртәбә озатты.

…Бураларга икмәк тулган иде,

Печән тулы иде түбәләр.

Шундый мул көз иде… Оя-оя

Казлар иде… китте өмәләр.

Биктимернең чая егет чагы,

(Өйләнергә диеп йөр дә син!)

Ничек инде кызлар күзәтергә

Каз өмәләренә кермәсен!

Эләкмәсә дә майлы каз ботлары,

Егет кеше – эләкте аягы…

Качып-посып кызлар күзләгәндә

Эләккәләде картлар таягы.

Ярый, карт-корылар таралуга

Чакыралар иде җиңгиләр.

Бер өмәдә унсигез кыз булса,

Унсигезен тотып димлиләр.

Шунда күрде бит ул Миңсылуын,

Көлеп аердылар ядәчне;

Кача-поса гына бер озатты,

Атна үтте… аннан ярәште.

…Шул бер генә озатты ул аны,

Ә Миңсылу, җаны – Миңсылу,

Аны күпме, күпме озатты ул,

Күпме яну, күпме борчылу!

Җәйләр җитсә – печән чабар өчен,

Кышлар керсә – урман эшенә;

Илгә дошман керсә – ут эченә,

Йа, түзем бир хатын кешегә!

…Менә тагын шаулап көзләр керде,

Кышның иң беренче ак кары

Миңсылуы яткан изге җирне

Ап-ак канат кебек каплады.

Чыкмаган җан саклап яшә хәзер,

Һәрбер көне җанны кузгату…

Ир кешегә егет чакта гына

Җиңел була икән озату.

…Соңгы тапкыр ул калкынып алды,

Тонык шәүлә узды йөзеннән.

Һәм ул китеп барды карчыгына

Канат сипкән сукмак эзеннән.