Читать книгу Еракка китеп кара = Взгляни издалека - Мөдәррис Әгъләмов - Страница 52

Көз җитеп, кошларым

Сайраудан туктаса,

Ямь-яшел үләннәр

Саргая, моң баса.

Әйтәбез: җаны юк,

Ул – агач, ул – үлән…

Тик алар яшиләр,

Яшиләр моң белән.

Юк, үлән җир ярып

Кычкырмый, сызлана…

Ул кибә. Ул туңа.

Ул елый. Бозлана.

Иң соңгы, иң бәллүр

Авазлар челтери –

Кыр буйлап җил йөри,

Җил йөри, җил йөри…

Керә кыш… Тын калган

Кырларны кар күмә;

Ә миңа һәр камыл,

Һәр үлән – мәрхүмә.

И кешем, ярылыр

Иде бит йөрәгең,

Әгәр дә кычкырса

Кырдагы үләнең.