Читать книгу Еракка китеп кара = Взгляни издалека - Мөдәррис Әгъләмов - Страница 51

Бар ул – минем иң яраткан көем,

Мин бәхетле булсам, очынып тора.

Елгаларга елга кушылгандай,

Гомер агышыма кушылып тора!

Якты булып керә күзләремә,

Аваз булып керә колагыма, –

Җисемемнең һәрбер өлешенә

Ул табигать булып тула гына.

Бар ул – минем иң яраткан көем,

Үксеп елый мин бәхетсез чакта.

Сүзсез сүзләр белән юата ул

Шифаханәләрең сүзсез чакта;

Яшьләр булып тама күзләремнән,

Аваз булып чыга күкрәгемнән, –

Илаһи бер хәлдә авармын мин,

Ул табигать булып китәр миннән…

Аннан башка гүзәл гүзәл түгел,

Аннан башка синең теләгең буш…

Бар ул – минем иң яраткан көем,

Могҗизалы көем,

Ул көй – тормыш.