Читать книгу Еракка китеп кара = Взгляни издалека - Мөдәррис Әгъләмов - Страница 54

Без дөньяга килдек, ә аннары

Дөнья безгә килде, билгеле…

Язгы җиргә җылы йөгергәндәй,

Тормыш безнең җанга йөгерде.

Без калыктык,

Кояшлары белән,

Явымнары белән яшәреп.

Дөнья әле бик кечкенә иде,

Без төштәге кебек яшәдек…

Җитте вакыт… Мин табынып йөргән

Аксакалларымның акылы,

Арган юлчы кебек, төннәремдә

Күңел тәрәзәмне шакыды.

Һәммәсе дә төш шикелле иде,

Уятты да алар әйткәне,

Ярып кереп җанга, янып чыкты

Ышанычлы риваятьләре.

Ул хакыйкать булып килде миңа,

Хаклык миннән читкә йөгермәс:

Гел югары баксаң – абынырсың,

Гел баш исәң – кояш күренмәс.

Хакыйкатьтән качкан ир-егеткә

Эчәр сулар, ашар аш хәрәм…

Үз кавемең белән бергә атла,

Дәвам итсен дисәң шәҗәрәң.

Ә калганын халык үзе әйтер:

Лаекмы без аңа, түгелме?

Тормыш безгә шулай язгы җиргә

Җылы йөгергән күк йөгерде…