Читать книгу Сайланма әсәрләр / Избранные произведения - Нури Арсланов - Страница 33

Тел тибрәтеп бер сүз әйтмим, баксаң,

Беркем аңа йозак элмәгән,

Күп уйларым тоткын булып ята,

Чыгалмыйча бу тән-төрмәдән…

Юк-бар белән бәхәсләшеп тормыйм.

Эчтән тынам, эчтән сызланам:

Гади сүзләр белән хисләремне

Әрәм итәрмен дип кызганам.

Әмма уйлар җырга әйләнсәләр,

Анда бетә минем ихтыяр:

Ул чагында илһам касәсенә,

Уйламагыз хисләр, дип, сыяр!

Дулкынланып шуңа сөйләп киләм

Серләремне мин тик җырларда;

Чөнки «җырның җыртыгы юк!» аның

Һәм бикләп тә булмый зинданга.