Читать книгу Сайланма әсәрләр / Избранные произведения - Нури Арсланов - Страница 35

Гамьсезлектән җырлый диләр мине.

Үзем генә беләм хәлемне.

Өзелеп-өзелеп сулкылдый да бәгърем,

Җырлыйм: «…Бөркән зәңгәр шәлеңне…»

Бер мин түгел, әлмисактан бирле

Халкым минем моңны ярата.

Бик күбәеп китсә хәсрәтләрем,

Җырлыйм: «…Җыру кайгы тарата».

Гамьсезлектән җырлый диләр мине,

Гамьсезгә соң җыр-моң ни аңа?!

Эчендәге сагышлары кушкач,

Җырлый башлый миндәй дивана.