Читать книгу Мәхәббәтле көзләрем / Осень, полная любви - Роберт Миңнуллин, Роберт Миннуллин - Страница 121

Хатын-кыз – безнең дөньябыз,

Хатын-кыз – галәмебез…

Хатын-кызга багышлана

Безнең бар гамәлебез.

Без аларның Мәҗнүне дә,

Без аларның колы да…

Хатын-кызсыз, юк, тибрәнми

Күңелнең бер кылы да.

Без мәңгелек тоткыннар бит

Хатын-кыз кочагында.

Яндыра алар тереләй

Мәхәббәт учагында…

Жәлләп тормый алар безне,

Сабыштыра юләргә.

Ир-ат әзер хатын-кызның

Кочагында үләргә…

Хатын-кызсыз шигырь кошы

Күңелгә кунмас иде,

Әлеге шигыремнең дә

Кирәге булмас иде…

Яраттыра ала безне

Илаһи затлар гына!

Хатын-кызлар – илаһилар!

Ә без – ир-атлар гына…