Читать книгу Мәхәббәтле көзләрем / Осень, полная любви - Роберт Миңнуллин, Роберт Миннуллин - Страница 109

Кайчаннан бирле салкында

Торасың бит, ханым…

Ярың килер, бар инде, кер!

Туңасың бит, ханым…

Кермәсәң кермә, бары тик

Туңа күрмә генә!

Ап-ак карлар ява синең

Кара күлмәгеңә.

Ап-ак карлар явып тора

Кап-кара чәчеңә…

Синең кара чәчләреңнән

Ап-ак нур чәчелә!

Карлар ява синең өскә,

Алар шундый талгын…

Мәхәббәттән кайнарлана,

Ахры, синең каның.

Кайнардыр синең хисләрең,

Күңелләрең – уттыр!

Гашыйклар алар туңмыйлар!

Туңмыйсыңдыр, юктыр…

Эретәдер ак карларны

Җаныңдагы ялкын!

Дөрләп торган гашыйк җанга

Нәрсә соң ул салкын?!

Мәхәббәт ул ут белән бер!

Икесе дә бер үк…

Ә шулай да бар, кер, ханым!

Туңа күрмә, берүк!