Читать книгу Мәхәббәтле көзләрем / Осень, полная любви - Роберт Миңнуллин, Роберт Миннуллин - Страница 107

Әллә нинди генә көн бу:

Ни якты, ни караңгы.

Әллә болыт, әллә томан

Каплады күз карамны.

Әллә нинди хиссезлек бу,

Әллә нинди төссезлек,

Күңелемне биләп алды

Әллә нинди көчсезлек…

Мәңге шулай булыр төсле,

И күңелсез, и шыксыз…

Күңелем минем ялангач,

Күңелем бер ышыксыз.

Бүген бертөсле шикелле

Күңелем дә, көнем дә.

Күңелемне юатырга

Юк янда беркемем дә…

Көне шундый шул, югыйсә

Мондый идеммени мин?

Мондый гына юкка-барга

Яндым-көйдеммени мин?

Көннән генә булса ярый…

Башка сәбәп булмасын.

Күңелем дә, моңланса да,

Болай гына моңлансын…