Читать книгу Мәхәббәтле көзләрем / Осень, полная любви - Роберт Миңнуллин, Роберт Миннуллин - Страница 147

Җитмеш биш тә җиткән икән, агай!..

Сөбханалла, хәйран яшәлгән!

Шушы яшеңдә дә бирешмисең,

Калышмыйсың әле яшьләрдән…

Үткәннәргә әгәр күз ташласаң,

Бер карасаң әгәр үрелеп,

Хәтерләрнең якты тәрәзеннән

Барысы да тора күренеп.

Яшәдек бит төрле дәверләрдә!

Туры килдек нинди чорларга?!

Торып калды алар тарихларда,

Яңгырады алар җырларда…

Без замана балалары идек:

Тегесен дә күрдек, ансын да…

Йөрәгебез, күңелебез аша

Уздырдык без, агай, барсын да.

Безнең эзләр калган заманнарга

Карыйсың бит нинди күз белән?

Ә син, агай, яңа заманга да

Аяк бастың якты йөз белән.

Оялырлык түгел гамәлләрең,

Үкенерлек түгел эшләрең…

Орденнарга, медальләргә алай

Бик бай булмаса да түшләрең…

Кыйммәтләрдән кыйммәт – бу тормышта

Үз юлыңны таба алуың…

Иң мөһиме – кайсы заманда да

Үзең булып кала алуың…

Ике гасырны без бер иттереп,

Дөнья буйлап озын юл үттек…

Җитмеш биш тә җиткән…

Бу бит, агай,

Картлык түгел, ә зур егетлек!