Читать книгу Мәхәббәтле көзләрем / Осень, полная любви - Роберт Миңнуллин, Роберт Миннуллин - Страница 148

Шагыйрь булып туу Ходай эше,

Шигырь язу… Анысы үз эшең.

Шигыреңне син язарга тиеш,

Көткәндә дә башка йөз эшең.

Ләкин хикмәт шигырьдә дә түгел,

Хикмәт аның ниндилегендә,

Хикмәт аның асыл фикерендә,

Хикмәт аның миллилегендә…

Синең кебек асыл шагыйрь бит ул

Милләтенең бәгырь кисәге.

Шагыйрь бүген кирәк! Һәм иртәгә!..

Була алмый шагыйрь кичәге.

Шагыйрь бит ул батырлыкларны да,

Юләрлекләрне дә еш кыла…

Шагыйрь юлы – давылларга каршы,

Агымнарга каршы еш кына.

Тумый калмый шигырь, бәгырьләрдән,

Яралардан каннар саркылса,

Үз халкыңа әйтер кайнар сүзең

Күңелеңнән әгәр аркылса,

Күңелдәге нечкә милли кыллар

Җәя кебек әгәр тартылса…

Ул шагыйрь дә була алмас иде

Миллилектән әгәр тайпылса…

Нинди шагыйрь ди ул хакыйкатьне,

Гаделлекне яклый алмаса?!

Андыйлар да бар ул, тик алар бит

Шигырь юлы саен алдаша…

Фикерләрең – аксакалларныкы,

Синең хисләр һаман мәҗнүни…

Шагыйрь булып бер тугансың икән,

Шагыйрь булып калу мәҗбүри.