Читать книгу Яктылык сулышы = Дыхание света - Альфия Ситдикова - Страница 27

Күзле күрми, колаклылар ишетмиләр,

Иш итмиләр канатлылар канатсызны.

Сүзләр генә эретә алмый күңелләрнең

Ишекләрен каплап алган каткан бозны.

Күптән инде бар канунны бозып-җимереп,

Вакытларны кире борган заман килде.

Кем туктатыр көчкә ия, бармы берәү,

Кешелеккә каршы искән давыл-җилне?!

Җирне афәт каплаганны күргәннәр дә

Таш кыяга менеп баскан, күзен йомып.

Җирем, Илем, Телем, газиз Халкым минем,

Башны ташка орыйммыни инде сынып?

Кабат-кабат чын ирләрне барлый күңел,

Гаме барның һәр кешедә эше дә бар.

Калган эшкә кар яудырмас ирләр туса,

Дөньялыкны каплый алмас зар-интизар.

Кар яуганны көтеп тормыйк, уянырга

Вакыт җитте, йокладык без бик тә озак.

Канат кага якты өмет, тере әле,

Кешелекнең хәтеренә элмик йозак.