Читать книгу Versamelde poësie - D.J. Opperman - Страница 44

Vergeefs het vergesigte

voor sy gevange hoof geblink,

al het die muil nog lank

gestaan en water drink.

In na-doodnagte roer sy lippe

roepend en verstar

tussen hemel en die klippe,

met sy denke in die takke

van ’n afgestorwe wêreld

nog verwar.