Читать книгу Versamelde poësie - D.J. Opperman - Страница 48

Shaka LANGENI

Оглавление

Langsaam het die lede van die kraal

op Langeni haar verstoot soos Witfoloos

’n stukkie bas vanuit sy binnewaters

kantwaarts spoel; en eensaam en verneder

in ’n donker stroois moes Nandi lê,

want buite huwelik en wet het sy

en Senzangakona van die Zoeloe-stam

mekaar geneem. Die verlore pit

wat eenkant stoel, is sy, maar weeldrig

met wilde hartstog en sku onder blare

die klein kalbassie aan haar vasgerank.

Die daad van ouers was ’n klip wat in

stil waters val en hom voortdurend uit

die stam met kring na kring van nyd verstoot:

wanneer die vure by die beeskraal brand

en seuns agter hul vaders soms ’n reep

gebraaide vleis ontvang en luister

na verhale van jagtogte en geveg,

het elke kind waar Shaka stilletjies

hom voeg, met luide stem gevra of dit

sy vader is; en almal het geswyg

tot hy van hulle sluip vol skaamte

na die geknoopte gras waar hy die vlakvoël

op haar nes bekruip en vang; so het hy

die bessies en die bolle van die veld

leer ken, die uintjies en die wildepruim,

die sakaboela wat swaar flap oor die vlei,

die gespikkelde patrys wat voor

sy kierie knak, die sterre in hul stand

en gang van die getye; so het hulle

hom gehard as hy die duikertjie moes dra,

boodskappe loop en beeste soek. Wanneer

die wagters in die veld ’n bol uitgrawe

en gooi, het hy met skerpgemaakte kierie

eerste die lobbe van die ui deurklief;

en in kleingevegte baiemaal gewen

met oë stip op elke roering

in ’n spel van mik en skielik elders slaan.

As die potte vol pampoenpap koud is

en die geel velletjies word afgetrek

en omheen vir honde op die grond

gesmyt, word smalend ook na hom geroep.

Saans moes hy die mans se voete voor

die kraal afspoel en, lê die ander, lank

die stif tamboekiegras wat stadig gloei

vir hulle hou; die gloed was dan sy wraak

wat oor die lywe brand, die stif sy kierie

waarmee hy nog sou veg, die koppe slaan,

die bene breek, sy assegaai wat in

die sagte vlees ingly, oorwinning

oor elke man, oor elke opperhoof,

sy assegaai wat blink oor elke stam.

Versamelde poësie

Подняться наверх