Читать книгу Versamelde poësie - D.J. Opperman - Страница 45

Ons wat gedurig moes verdien,

het nooit met kommerlose oë

U daggeel lig gesien;

ons moes soos sonnelose gras verkwyn

in klamme skaduwees van die masjien.

Met pletterende klippeval

het U ons skielik afgesluit

van kinders, tuine en die vyfuurfluit

om rond te swerf deur U heelal.

Maar ons kan klippe net vergruis,

in hierdie vreemde glans van U

is ons nie tuis.