Читать книгу Казан – Мәскәү / Казань – Москва - Ленар Шаех - Страница 68

Казан каласында

Ялгыз гына ятам.

Офыкларга карап,

Тирән уйга батам.

Көннәр никтер салкын,

Көннәр никтер елак…

Мин Казанга якын,

Җаным аннан ерак.

Томырылып карыйм

Лаеш тарафына.

Әйдә, язмыш, мине

Йөз кат, мең кат сына!..

Тәрәз каршымдагы

Каеннарны шаулат.

Минем уем йөри

Әллә кайда шаулап.

Ничәнче көн инде

Кояш качкан күктән.

Хәят күңеленнән

Моң-сагышлар үпкән…

Карашларым эри

Офык читләрендә.

Мәхәббәтем ерак –

Лаеш чикләрендә.

Ул якын да кебек –

Күңелемдә җылы.

Йөрәгемдә – аның

Йөрәгенең җыры…

Мин аның янында,

Ул да янәшәмдә.

Ак офыкка карап:

«Сөям!..» – дип дәшәм дә…

Мөлдерәмә күңел

Бер чайпалып китә.

Гамьнәр өермәсе

Аны алып китә.

Лаеш тарафында

Гашыйк җаным эри.

Айлы төнне ярып,

Ярсу җаным йөри.

Казан каласында

Ялгыз гына ятам.

Сагышларны ертып,

Ал таң булып атам…