Читать книгу Казан – Мәскәү / Казань – Москва - Ленар Шаех - Страница 85

Тышта суык җилләр исә,

Күңелемне кисә-кисә.

Хәтеремдә: әле кичә

Алай түгел иде югыйсә.

Дөнья кайный, дөнья шаулый,

Нигә шунда шартлап аумый,

Көмәннәрен җилгә атып,

Ап-ак каен – ап-ак хатын.

Нигә шунда чәчелмиләр,

Ник кара тәре элмиләр,

Мөһер сугып булачакка…

Утын атам ут-учакка…

Ялкыныма кош коела,

Канатланган яңгыр булып.

Уяныла, мең оела…

Йөрәк тибә сулык-сулык.

Нечкә күңел – скрипка,

Килербезме юньгә-ипкә?..

Җилләр исә, җанны кисә,

Алай түгел иде югыйсә…