Читать книгу Казан – Мәскәү / Казань – Москва - Ленар Шаех - Страница 80

Минем язмыш хата-ялгышлардан,

Сагышлардан гына үрелгән.

Янда көлгән якты кояш белән

Ул хаталар мең кат үбелгән.

Гомер сукмагыннан барган чакта,

Мин үземне мең кат югалтам.

Алда әле, алда барысы да –

Күңелемне мең кат юатам.

Үз-үземне берәр табармынмы,

Уйлар чоңгылында авармынмы?..

Әллә инде салкын дөньясына

Кайнар ялкын булып кабармынмы?..

Телем-телем килгән йөрәк нишләр, –

Кичерерме мине, кичермәсме?..

Тып-тын һәм туң чынлык үрләреннән,

Бәхет түрләреннән төшермәсме?..

Минем язмыш хата-ялгышлардан,

Сагышлардан гына үрелгән. –

Янда көлгән җылы кояшкаем,

Мин аларга бүтән үрелмәм!